[ de cursieve tekst in de notities heb ik in 2020  bijgevoegd, ter verduidelijking ]

28-03-2010:
- Hoe dramatisch het is; een lijn die zich wil doorzetten, door een bovenliggend geel vlak heen [over mijn Gouache 25-03-2010, nr. 1.]. Om zich slechts te kunnen blijven tonen. Er te zijn! Bijna Darwin!

28-03-2010:
- Eindelijk weer eens...  the bottom. [over mijn gouache 25-03-2010, nr. 3] The only thruth! Een lijn is iets waarin je mee kan gaan, als kijker, en niet met een vlak!! Dat is er gewoon. Het is net als bij Kodaly, the cellolijnen...  Het lijkt alsof ik lijnen nu begin neer te zetten alsof ik een vlak denk. Waar voorheen [in mijn eigen werk] het vlak stond, daar staat nu de lijn?

29-03-2010:
- Ik heb nog steeds de illusie dat kunst het contact kan intensiveren. Dat mijn werken iemand kunnen laten focussen op dat hele gewone, elementaire zijn. Daar ligt voor mij de waarde van de kunst. Niet in een verwijzing, maar meer naar binnen, in het hart van de werkelijkheid zelf.

29-03-2010:
- Ik herken sterk die twijfel, dat alles wat ik maak nauwelijks iets voorstelt. Waarom zou ik het maken, wat draagt het in godsnaam bij? En dan ook die andere kant: dat het allemaal uit dat schrikbarende Niets komt. Het is allemaal zo vreselijk nietig: een velletje papier, wat kleurtjes, wat lijntjes...

29-03-2010:
- Wat muzieklijnen, en ondertussen moorden mensen elkaar uit, wordt het water geroofd op de wereld, is er stompzinnig egoïsme dat de wereld leidt. Wat voegt kunst daar aan toe? Alleen wat verstrooiing voor mensen die daar mee bezig zijn? Wat Baudelaire zegt - de kapitalist die thuis zijn 'repos' moet vinden, aan de muur? En aan de andere kant is kunst herschepping, voortzetting van schepping. En bovendien:  ...het komt vanuit dat ongelofelijke, onkenbare Niets. Dat onderkende dezelfde Baudelaire ook.


30-03-2010:
Laat ons [ik en mijn kunstvrienden om me heen] of het [het werk wat we maken] dan in ieder geval in de kunst-mest zijn - voortzetting krijgen - dingen aanbieden naar later.
 

30-03-2010:
Des-integratie is ook nodig in het proces [van het schilderen]. Als je weigert te des-integreren dan ontstaat er ook geen nieuwe openheid. Is des-integratie zo niet een moment van het scheppen zelf??

30-03-2010:
- Je schept niet alleen een schilderij of een gedicht. Je schept! Dat is continu [het gaat door]. Het kijken zit daarin ook; dat is ook scheppen.

30-03-2010:
- H
ij [mijn gouache 27-3-2010, nr 2.] is heerlijk fris-open, weerspiegelt deze tijd, de bewegende golvende reflecties daar links. Geen entiteiten, alleen een totaal van enigszins waarneembare wezens. Gaat het door op 'Streetdance' [groot schilderij van kort daarvoor]??  Je moet mee of gaat mee met de lijnen, in het kijken.

30-03-2010:
- Je moet jezelf [mijn kunst die ik maak] identiteit geven, er zit niets anders op! Dat is hetzelfde als dat je jezelf in de gewone werkelijkheid neerzet. Maar dan niet 'des Schiller's [niet als Friedrich Schiller] - niet buiten om. Of door de werkelijkheids-kracht weg te vagen zoals de déconstructivisten dat deden. Maar meer recht door het hart.