korte interview-tekst van Anne Berk - voor website Kunstwereld, 23-05-2004

Uitsluitend herhaling-in-variatie leidt ertoe dat de abstracte kunst slechts een onderhoudende esthetiek biedt die goed te genieten is. En zelfs dàt lukt na een tijdje niet meer! Want een esthetiek die los komt te staan van pogingen om noodzakelijke nieuwe beeldtaal te scheppen dooft uit.

Een (net opgericht) Platform Abstracte Kunst (samen met Vincent van Oss en Rob den Boer) kan ons kunstenaars die wederzijdse herkenning bieden, en tot een uitwisseling leiden van onze aanzetten tot nieuwe beeldtaal. We kunnen daardoor onze beeldende pogingen versterken met taal en denken. Zie het als een voedend moeras. Maar elke kunstenaar moet zèlf eigen bloemen maken.

Ik heb er veel jaren over gedaan om me geheel tot de abstracte kunst te bekennen. Ik had altijd al weerstand daartegen omdat abstracte kunst sowieso in haar ziel lijkt mee te dragen dat ze gemakkelijk het leven verliest en dus uitdooft.

De relatie die de abstracte kunst heeft met haar eigen levensgevende bronnen is altijd al problematisch geweest.. ..Tegelijkertijd is die eigenschap echter ook fascinerend en uitdagend omdat hiermee het scheppen van abstracte kunst plaats vindt op het scherpst van de snede. Ik weet me met de abstracte kunst en met haar geschiedenis erg verbonden. Steker nog: ik ben in mijn werk steeds uitgesprokener tot abstracte intuïtieve beeldtaal gekomen, en daarmee ben ik van haar welzijn afhankelijk.

Als de abstracte kunst uitdooft, doof ik mee uit. En ik geloof zeker dat dit voor meer collega-kunstenaars geldt. In ieder geval missen we de inspiratie die de kunst om ons heen kan geven.